به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پیام راسک»، شهید «محمد پورشامی»، بیستم شهریور ۱۳۳۴، در شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش لال محمد، کشاورز بود و مادرش ماه جان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. ستوان دوم ارتش بود. سال ۱۳۵۶ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. یازدهم آبان ۱۳۶۵، در اطراف فرودگاه زاهدان بر اثر سانحه هوایی سقوط هواپیمای c130 به شهادت رسید. پیکر وی را در بهشت مصطفی همان شهرستان به خاک سپردند.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و صدیقین
خدایا تمام مسلمین و مؤمنین را به فیض شهادت نائل گردان. مرگ حق است؛ ولی مرگ سرخ مرگی است که هر قطره خونش وقتی که به زمین می‌ریزد نهالی می‌شود جهت هرچه بارورتر ساختن انقلاب و اهداف ملی و میهن کشور و مذهب خویش که همانا اسلام می‌باشد.
همان‌طوری که سخنان بیشتر رهبران مذهبی و درخواست آنها از پروردگار این بود که مرگ در بستر را نصیب مؤمنان بفرمایید. این آرزوی بسی بزرگ می‌باشد که هر انسان آزاده‌ای خواستار آن است و مرگ در جبهه و جهاد را با مرگ سیاه که مرگ در بستر می‌باشد ترجیح می‌دهم؛ لذا چون به جبهه اعزام می‌شوم درصورتی‌که لیاقت فیض رسیدن به لقاءالله را داشته باشم می‌خواهم چندسطری را به‌عنوان وصیت‌نامه به نگارش در آورم.
همسرم زهرا
من استوار دوم توپخانه محمد پورشامی که به جبهه اعزام می‌شوم وصیتم این است که من قریب ۹ سال بیش نیست که با شما ازدواج کرده‌ام و در طول این چند سال دارای سه فرزند از شما شده‌ام و تا کنون هیچ‌گونه ناراحتی از شما نداشته‌ام و ندارم و زندگی ساده‌ای را با شما و فرزندان در کمال آرامش و صمیمیت گذرانده‌ام و جای هیچ‌گونه نگرانی نیست و هم اکنون آمده‌ام به جبهه، ختم مدت مأموریت من معلوم نیست. ممکن است یک سال یا بیشتر یا کمتر باشد، با امید خداوند بزرگ این مأموریت را در جبهه انجام‌وظیفه نمایم و اگر خواست حق باشد پس از انجام مأموریت خواهم آمد.
و اما همسرم زهرا شما را سفارش می‌کنم که راجع به پرورش فرزندان عزیزم عباس آقا و مریم عزیزم و علیرضای خوبم که آنها را در آغوش باز و دامان پاکت پرورش داده و طوری تربیت شوند که فردا سربار جامعه نباشند. بلکه افراد کوشا و مفید و زحمت کشی برای این میهن و ملت باشند.
«والسلام»
همسرت محمد پورشامی
۶۳/۸/۵
انتهای خبر/
